Clara Sauer

                Historia: Clara była jedyną córką niezbyt bogatego wędrownego kupca Sigfrida Sauera. Jej matka, Margaret umarła wydając ją na świat pewnej nocy, gdy Morrsliebe był w pełni. Nie zginęła przez wykrwawienie, lecz z ręki Sigfrida. Była ona bowiem kultystką Tzzentcha uciekającą przed prawem. Jej mąż zrobiłby to dawno temu, gdyby nie fakt, że była w ciąży. Nie jego rolą było oceniać czy nienarodzona Clara jest pomiotem Chaosu czy niewinną ofiarą. Gdy okazało się, że dziecko jest zdrowe i bez śladów mutacji nadał jej imię i ruszył do pobliskiego miasteczka znaleźć dla niej mamkę.

                Podróżowali razem przez osiemnaście lat. Sigfrid był surowym ojcem, o ciężkiej ręcę, ale zawsze dbał o nią i za chudszych lat oddawał jej nieraz swoją porcję strawy. Clara sądziła, że jej matka zmarła przy porodzie. Nie było to i dalej nie jest niczym niezwykłym. Jedyną pamiątką po niej był tajemniczy medalion z brązu. Jako jedyna spadkobierczyni niedużego majątku ojca, wbrew utartej tradycji, przyuczała się do zawodu kupca. Dzięki swojej pozornej naiwność niejednokrotnie oszukiwała doświadczonych kupców przekonanych, że właśnie dobijają świetny interes. W tamtych czasach uśmiech często gościł na jej twarzy, a ojcu powodziło się coraz lepiej.

                Marzenia o własnym interesie zdały się jednak rozmywać wraz z dniem, gdy zainteresował się nią jeden z starych, obrzydliwych kupców. Nazywał się Ifrid Murzasichle i był jednym z największych manufaktorów barek i okrętów rzecznych. Staremu, grubemu prykowi powodziło się coraz gorzej, jednak dalej był łakomym kąskiem dla większość mieszczańskich panien w okolicy. Z sobie znanego powodu zdecydował się jednak na osiemnastoletnią Clarę. Nie grzeszyła urodą, lecz zdaję się, że jej charakter oraz fakt, że zdołała go wystrychnąć na dudka podczas targowanie się zadecydował.

                Na nic zdały się płacze, jęki, groźby i błagania. Sigfrid czuł zbliżającego się po niego Morra, a chciał zapewnić swojej jedynej córce godziwe utrzymanie. Tak więc zastała Clara zaręczona z Ifridem, a po dwóch miesiącach odbył się ślub. Weselisko trwała trzy dni i przez te trzy dni trwała pełnia Morrslieba.

                Czwartego dnia znaleziona pana młodego uduszonego. Obok niego leżał medalion z brązu, który wszyscy poznali. Należał on, bowiem do Clary. Zanim ktokolwiek oskarżył Clarę, jej ojciec przyznał się do winy i wyznał, że to on zabił Ifrida.

                Clara tymczasem smacznie spała pijackim snem. Zapomniano zupełnie o niej. Nie zobaczyła więc smutnych oczu swojego ojca, gdy rodzina zamordowanego wymierzyła sprawiedliwość wieszając go na pobliskim drzewie. Czy naprawdę on tego dokonał, czy chronił swoją córeczkę – tego nie wiadomo. Podobno jeden z pachołków coś widział, lecz po pijaku utopił się w rzece, podobnie jak kilku innych gości.

                Nagle okazało się, że Clara ma własne barki i statki rzeczne, magazyny i podwładnych. Gorycz po śmierci ojca, szybko zastąpił zapał do pracy. Zanim skończyła lat trzydzieści była najbogatszą kobietą w całej okolicy. Kłaniali jej się szlachetnie urodzeni, co prawda jedynie tylko ci, którzy mieli u niej długi, lecz lepsze było to niż nic. Nie wyszła za mąż ponownie, słynna zaś stała się dzięki swoim licznym kochankom.

                Idylla skończyła sie rok przed Burzą Chaosu. Tajemnicza choroba dopadła Clarę. Starzała się z dnia na dzień coraz bardziej i bardziej. Nie były to może rychłe zmiany, acz zauważalne. Oczy stopniowo traciły na blasku, a cera stawała się coraz mniej żywa. Od ponad roku różni medycy i szarlatani szukali lekarstwa, jednak nie nikomu się nie udało.

                Burza Chaosu szczęśliwie prawie nie wpłynęła na interesy Clary. Dzięki wstawiennictwu zadłużonych szlachciców to ona zajęła się transportem wojsk i zaopatrzenia dla armii. Wiodła życie niezmienione przez wojnę w swojej willi w małym miasteczku Costerina. Jej jedynym zmartwieniem jest coraz szybsze starzenie.

                Ostatnio jednak pojawiła się pewna bardzo podobna do młodej Clary kobieta, która zaoferowała jej ratunek. Jedyne co musi zrobić nająć bandę awanturników, nie brzydzących się brudnej roboty jaką jest rozkopywanie grobów.

                Charakter: Clara jest bardzo miłą, lecz bardzo upartą osobą. Nie lubi też gdy ktoś się jej sprzeciwia, ale wszyscy zgadzający się z nią będą czasem nawet wywyższeni do jej poziomu. No i oczywiście jest dalej przekonana, że mimo swojego wieku jest w stanie mieć każdego mężczyznę. No i że jest piękna. Jeżeli nie chcecie poznać jej gniewu to lepiej nie zaprzeczajcie.

                Wygląd: Clara jest trzydziestolatką, chociaż wygląda na czterdzieści lat. Jej twarz często wykrzywia ironiczny uśmiech nadając jej wygląd nieco podobny wiedźmy. Uwagę skupia jednak duży nos dominujący resztę twarzy i najczęściej właśnie po nim rozpoznają ją ludzie. Wyniszczonym włosom pomimo starań nie chce wrócić dawny blask. Jej piękne niebieskie oczy, kiedyś błyszczące się na myśl o złocie teraz są zimne i martwe. To ostatnia pamiątka urody powoli znika, gdyż na oczach pojawia się bielmo.

                Ubiera się skromnie w proste suknie koloru zielonego lub ciemnoniebieskiego.  Nieodłącznym dodatkiem jest prosty medalion z brązu przedstawiający szeroko otwarte oko.

Pomysły na przygodę:

Tajemnicza wybawicielka jest w rzeczywistości kultystą przekoną, że Clara jest jedną z czcicieli Tzeencha. Wie co to za choroba, a nawet ma zamiar naprawdę uleczyć Clarę. Problem jest jednak to, że jej śladem podążą łowca czarownic Anled z Altdorfu. Z przyjemnością spali wszystko zamieszanych w sprawę. Łącznie z BG jeżeli będą wynajęci przez Clarę.

Choroba Clary spowodowana jest przez amulet. A raczej przez zamieszkałą w nią duszę matki, która została tym łańcuszkiem uduszona przez ojca. Teraz zaś dzięki nowemu podmuchowi Wiatrów Magii ma szansę przejąć kontrolę nad swoją córką. Dokonała tego już wcześniej, kiedy zmusiła umorzoną alkoholem Clarę, aby udusiła swojego nowego męża. Tak naprawdę nie ma tajemniczej wybawicielki. To duch matki, którego widzi i słyszy tylko Clara, a rytułał ma pozwolić na przejęcie pełni władzy Margaret